Projekt realizowany był w konsorcjum: Instytut Technik Innowacyjnych ITI EMAG, Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią IGSMiE PAN i Centrum Transferu Technologii CTT EMAG Sp. z o.o..
Czas Realizacji Projektu: 01.01.2013 – 31.12.2015
Celem projektu było opracowanie systemu niskoczęstotliwościowej pasywnej tomografii sejsmicznej do monitorowania przypowierzchniowych warstw ośrodka geologicznego.
Opracowany w wyniku realizacji projektu system LOFRES, ze względu na sprzęt i oprogramowanie, jest przystosowany do badań dwoma metodami sejsmiki LFS:
Metody sejsmiki LFS bazują na szumie sejsmicznym, który jest wykorzystywany do wydzielenia fal powierzchniowych. Wynikiem przetwarzania i interpretacji są obrazy zmian różnych parametrów sejsmicznych.
W przypadku:
Obrazy te są pomocne w analizie budowy, właściwości i rozwoju procesów fizyczno-mechanicznych w ośrodku geologicznym. Założenia projektu wynikały z podstaw naukowych stosunkowo nowej metody wykorzystującej globalny i lokalny szum sejsmiczny tzw. sejsmikę niskich częstotliwości (LFS – Low Frequency Seismic). Częstotliwość analizowanych sygnałów sejsmicznych wynosi na ogół od 0,1 do 3Hz, a w przypadku szumu kulturowego nawet do 30 Hz. Przedział głębokościowy rozpoznania zależy od częstotliwości analizowanej fali sejsmicznej i może wynosić od kilkudziesięciu metrów do kilku tysięcy metrów. W kraju przed realizacja projektu brak było systemu umożliwiającego prowadzenie takich badań. Brak było również skonkretyzowanych podstaw metodycznych, których opracowanie w ramach projektu umożliwiło optymalne zaprojektowanie systemu. W świecie zagadnienie to jest stosunkowo nowe i rozwiązywane jest wycinkowo przez różne zespoły badawcze, wśród których zespół badawczy zakończonego projektu wniósł zasadniczy wkład opracowując system pomiarowy i podstawy metodyczne stosowania metod MS i IS.
System LOFRES umożliwia w sposób automatyczny prowadzenie ciągłych pomiarów drgań w zakresie niskich częstotliwości za pomocą odpowiednio skonfigurowanych modułów pomiarowych i współpracującego z nimi centrum gromadzenia danych, przetwarzania i zobrazowania wyników.
Do zasadniczych zrealizowanych celów szczegółowych projektu zaliczyć można:
W wyniku badań systemu na różnych poligonach badawczych sformułowano następujące zasadnicze wnioski:
Znajomość struktury ośrodka geologicznego, a zwłaszcza stopnia jego naruszenia jest niezbędna dla posadowienia różnego rodzaju obiektów budowlanych wielkopowierzchniowych, a także tuneli, lotnisk, szlaków komunikacyjnych, obwałowań, obiektów i zbiorników hydrotechnicznych czy osiedli mieszkaniowych. Na terenach czynnej i dokonanej eksploatacji górniczej opracowany system może wspomagać ocenę zagrożenia powierzchni skutkami deformacji ciągłych i nieciągłych oraz umożliwi wybór optymalnej i skutecznej metody ich rewitalizacji. System wykorzystany może być również do rozpoznania stopnia naruszenia górotworu w rejonach zagrożonych sejsmicznością indukowaną, a zwłaszcza wystąpieniem bardzo silnych wstrząsów tektonicznych o charakterze regionalnym, oddziaływujących destrukcyjnie na powierzchnię terenu. System może być również przydatny do monitorowania stopnia wyeksploatowania różnego rodzaju złóż np. ropy naftowej, gazu (w tym łupkowego), soli kamiennej, siarki metodą podziemnego wytapiania itp..
Zaletą opracowanego systemu pasywnej tomografii niskoczęstotliwościowej w stosunku do stosowanej tomografii aktywnej jest brak konieczności stosowania do wytworzenia prześwietlającej fali ładunków wybuchowych lub kosztownych wzbudników samochodowych, z czym wiąże się uszkodzenie powierzchni trenu. W nowym rozwiązaniu pomiar jest prawie bezinwazyjny (tylko montaż czujników). System umożliwia również pomiar ciągły na terenach eksploatacji górniczej. Systemem zainteresowane są przede wszystkim firmy budowlane realizujące budowę obiektów wielkopowierzchniowych, firmy zajmujące się geofizyką poszukiwawczą i górnictwo do oceny zagrożenia wystąpienia wstrząsów tektonicznych oraz tomografii rejonu ściany wydobywczej z wykorzystaniem interferometrii sejsmicznej.
System LOFRES składa się z części aparaturowej i programowej służącej do przetwarzania i interpretacji danych sejsmicznych.
Metodyka MS przewiduje wykorzystanie, co najmniej 2 stanowisk pomiarowych. Jedno stanowisko referencyjne, nazywane również bazą, jest stałe i nie zmienia swojego położenia w czasie pomiarów. Pozostałe są ruchome i mogą być przemieszczane do różnych punktów pomiarowych. Rejestracja w każdym punkcie jest prowadzona przez okres, co najmniej jednej godziny w celu osiągnięcia stacjonarności zapisu.
Metodyka IS nie wymaga spełnienia stacjonarności sejsmicznego pola falowego, dlatego nie jest konieczne zakładanie bazy referencyjnej jak w metodzie MS. Jest jednak konieczna zabudowa wszystkich punktów pomiarowych, co wymusza posiadanie większej liczby czujników.
© crystalis.pl All rights reserved.